Computers

Het is een zaterdag in November, 1983. Vol verwachting klopt het hart van een net 16-jarige. Nee, niet vanwege de Sint, maar iets anders. Vandaag komen ze en nemen het mee. Het is al vier uur in de middag en nog zijn ze er niet. Wachten duurt lang. . .

Vroeg in de avond is het zover. Oom en tante komen. Ze hebben een grote lange doos bij zich. Er wordt 400 gulden betaald … ‘boter bij de vis’.

Een echte home-computer, mijn eerste en wat is hij mooi. Een nieuw tijdperk breekt aan.

Ik sluit hem aan op een televisie en schakel hem in ….

Afbeelding afkomstig van C64-wiki.

3583 bytes free, wat zou ik daar allemaal mee kunnen doen…
Nou, ik had geen idee. Dus eerst maar het boekje gelezen.

LOAD SAVE RUN POKE PEEK oei…

10 FOR X = 1 TO 10
20 PRINT X
30 NEXT X

RUN ….. en daar gaat ie. Het eerste programmaatje in BASIC.

De VIC-20 was een veelzijdige computer. Naast leuke spelletjes spelen, met fantastisch geluid van de SID chip en mooie grafische weergave door de VIC chip, kon ik hierop leren programmeren in BASIC. Geweldig!

Bits, bytes, kilobytes, de lol kon niet op. Ik verslond HCC nieuwsbrieven op zoek naar programma-listings om over te typen. Spelletjes werden geladen via de datasette, een cassette recorder die op de VIC kon worden aangesloten. ‘Press play on tape’… en oh, als het spelletje niet aan het begin van het bandje begon was het zoeken … Gelukkig was de datasette voorzien van een teller.

De C64.

In de zomer van 1984 had ik voldoende gespaard voor de grote broer van de VIC: de C-64. De VIC-20 werd verkocht en samen met pa naar Zwolle afgereisd om de nieuwe computer te halen, uiteraard werd de datasette verruild voor een Floppy disk drive.

Afbeelding afkomstig van C64-wiki.

Met een geheugen dat vele malen groter was dan de VIC kwam er een einde aan de ‘out of memory’ berichten. De Floppy disk drive bracht nog meer gemak. ‘LOAD “$”,8’ en daar verscheen de schijfindex op het scherm. Geen heen en weer spoelen van de cassettebandjes meer.

De diskdrive maakte het computeren een stuk prettiger en sneller. Tijdens een bijeenkomst van de computerclub Zwolle werd de mogelijkheid geboden om de drive nog sneller te maken. Dat kon door het laten inbouwen van ‘Speeddos’.

De aanschaf (2e hands nog wel) van de Power cartridge maakte de C-64 nog sneller en handiger.

Het tijdschrift ’64-er’ was vaste kost. Overigens de editie op de foto is 1987-03 en heb ik digitaal kunnen vinden, zie deze link.

Wat een mooie tijd was dat. In die tijd werden er in Zwolle eenmaal per maand op zaterdag computerdagen gehouden in wijkcentrum Dieze-Oost en die bezocht ik trouw. Het zaaltje stond dan vol met home computers en enthousiaste bezoekers. Ook ik nam mijn computer, floppy disk en televisie mee.

De C-64 werd intensief gebruikt. Niet alleen voor spelletjes, maar ook voor school. Voor mijn eindexamen in 1985 werd ‘Stablecalc’ geschreven in BASIC.

Na mijn examen werd de school verruild voor een baan waar kantoorautomatisering serieus werd genomen. Ik stond natuurlijk met m’n neus vooraan. In 1987 werd daar het eerste PC-Privé project uitgevoerd en kocht ik mijn eerste PC een echte …

Olivetti M24

Dat was wel even andere koek. Voorzien van een 8086 processor van Intel, twee 5,25″ floppy disks, een CGA grafische kaart en een kleuren monitor. Een harde schijf van 20 Gigabyte, werd er later ingebouwd (voor maar liefst 900 gulden).

De grafische- en geluidskwaliteiten van de C-64 werden gemist. Gelukkig bleef de C-64 in gebruik voor af en toe een spelletje.

De PC werd voor ander werk gebruikt. Het programmeren nam ik serieus en Basic werd verruild voor Turbo Pascal.

Programma’s konden nu gecompileerd worden, waardoor ze zelfstandig uitgevoerd konden worden.

In Turbo Pascal schreef ik een programma om de vrije uren bij te houden van mijzelf en mijn collega’s. Hobby werd gekoppeld aan werk.

In November werd steevast een bezoek gebracht aan de HCC-computerdagen in de Jaarbeurshallen te Utrecht. In Oktober kocht ik de HCC nieuwsbrief mét vrijkaartje voor de HCC dagen en begon het spellen van de aanbiedingen in blad. De dagen zelf: wat een feest! Software voor een prikkie en volop genieten van de steeds mooier wordende software, graphics en geluidsmogelijkheden van PC’s.

Een kleine drie jaar later volgde een nieuw PC-Privé project. De kracht van de Olivetti liep op zijn einde en een Commodore PC50 kondigde zich aan. Met een 386SX processor was dit een forse stap vooruit. De gang naar serieuzere PC’s was ingezet.

In de jaren die volgden werd een krachtiger PC aangeschaft met opnieuw een snellere processor: mini toren met 486DX processor. De set werd uitgebreid met een kleuren inkjet printer en een 17″ kleuren monitor.

Uit Münster (Duitsland) werd een Philips CD-ROM speler en een AdLib geluidskaart gehaald, welke ik in de toren bouwde. Voor het eerst kwam de geluidsproductie van de PC boven het bliepen-en-piepen uit. De CD-ROM drive opende nieuwe deuren. Audio CD’s kon ik afspelen en via de geluidskaart weergeven. Software op CD werd gemeengoed, er kon maar liefst 600Mb aan data op.

Langzamerhand verdwenen de VIC en de C-64 naar de achtergrond, maar de herinnering eraan niet.

Deze bijdrage was gepubliceerd in Nostalgie.